3 ARALIK AMA BİR ARALIK YETER!Cihan İşbaşı

Yarın Dünya Engelliler Günü. Birazcık çaresiz olmanın, zor yetebilmenin yani…

Çocuğunuz, bir oyuncağı, buğuları göz kapağında biriktirerek ister ya! alamazsınız. O yenilginin günü işte.

Ya da koşup geçer ya gençlik, halı sahada yanınızdan, o haz yitiminin günü yarın…

Karanlıkta ellere göz koyamamanın. Merdivende tıkanmanın. Sesin bir figanla yitip, günlerce mahçup fısıldamanın günü yarın. Duyamadıklarınızı sonradan duymanın bile değil, hiç duymadan yitirmenin günü. “Son bir sesini duyabilseydim keşke” dersiniz ya; işte bunu bir ömür demenin günü.

Yarın sizi anlamayan ya da onun anladığı yolu bir türlü bulamadığınız çocuğunuzu, bir ömür sevmenin günü. “Down olmak” derler ya hani! Hiç “up” olamamanın günü yarın.

Doğuştan görme engelli ressam bir dostum anlatmıştı; “Tam ışığı anladım biraz, babamın anlattıklarından… Bir de ‘gölge’ var dediler”…

Yarın, ışığı tam anlamadan gölgede kalmanın günü…

Yarın engellilerin ve bir de onların yanında bir ömür taşları kıranların günü. Aslında engel olduğumuzu anladığımız halde yan gelmeye bir son vermenin günü.

3 Aralık… Bir aralık açıp yeni duyarlılıklara, herkesi oradan içeri almanın engelsiz dünyamıza katmanın günü…